شرکت در آزمون طرحواره های درمانگران

۵۵.کسی را نداشته ام که واقعاً به درد دل من گوش دهد، مرا بفهمد، یا نیازها و احساسات مرا به درستی درک کند.

1.باید تمام بیماران را درمان کنم

2.باید همیشه به بالاترین معیارهای خودم دست پیدا کنم.

3.بيماران من باید تکالیفشان را خیلی عالی انجام بدهند.

4.نباید به هیچ عنوان وقتم را تلف کنم

5.لايق موفق شدن هستم

6.بیمارانم باید به خاطر کاری که برای آنها انجام میدهم از من کمال تشکر را داشته باشند.

7.در طی درمان نباید احساس خستگی کنم.

8.بیماران تلاش میکنند مرا دست کم بگیرند.

9.بوجود آمدن تعارض آشفته کننده است.

10.نباید مشکلی را مطرح کنم که باعث ناراحتی بیمار شود.

11.اگر بیمار در طی درمان ناراحت شود احتمالاً درمان را ادامه نخواهد داد.

12.وقتی که بیمار درمان را نیمه کاره رها کند به شدت آشفته میشوم.

13.ممکن است آخرش هیچ بیماری به من مراجعه نکند.

14.احساس میکنم بیماران مرا کنترل میکنند.

15.احساسات، حرکات یا حرفهای من در درمـان محدود می شود.

16.باید کاری را که دوست دارم انجام بدهم و حرفی را که دلم میخواهد بزنم.

17.گاهی اوقات تعجب میکنم که چرا در روابط اجتماعی بازنده هستم.

18.باید اطرافیان خودم و وقایع پیرامون را کنترل کنم.

19. برخی از مردم ذاتاً بد و پست فطرت هستند.

20.اگر دیگران کار خطایی انجام بدهند، باید مجازات شوند.

21.اغلب احساس میکنم عصبانی هستم.

22.بیمار تلاش میکند من را عصبانی کند.

23.مجبورم برای این که از من سوء استفاده نشود یا آسیب نبینم از خودم محافظت کنم.

24.معمولاً نمی توانم به دیگران اعتماد کنم.

25.تمایل دارم که بیمار مرا دوست داشته باشد.

26.اگر بیمار از من راضی و خشنود نباشد بدین معناست که مرتکب اشتباه شده ام.

27.خیلی مهم است که من بیمار را دوست داشته باشم.

28.اگر کاری انجام ندهم که بیمار دوست دارد، ناراحت می شوم.

29.ما باید با یکدیگر به توافق برسیم، تقریباً مثل دوستان.

30.می خواهم افکار و احساساتم را از بیمار پنهان کنم.

31.می خواهم کاری انجام بدهم که بیماران میخواهند.

32.احساس میکنم در طی جلسه درمان از لحاظ هیجانی از بیمار کناره گیری میکنم.

33.احساس میکنم نمیدانم باید چه کار کنم.

34.می ترسم که اشتباه کنم.

35.گاهی اوقات سؤال میکنم آیا واقعا از کفایت لازم برخوردارم.

36.گاهی اوقات احساس میکنم مثل این که خیلی خسته ام.

37.بیماران مانع دستیابی من به اهدافم میشوند.

38.احساس میکنم وقتم را تلف میکنم.

39.باید بدون دخالت بیمار در طی جلسه درمان به اهدافم دست پیدا کنم.

40.باید پاسخگوی نیازهای بیمار باشم.

41.باید احساس بهتری در بیماران ایجاد کنم.

42.نیازهای بیماران را اغلب بر نیازهای خودم ترجیح می دهم.

43.گاهی اوقات اعتقاد دارم باید کارهایی که از دستم بر می آید برای ارضاء نیازهای بیماران انجام بدهم.

44.اگر با بیماری کار کنم که نتوانم احساس واقعی ام را به او بگویم ناکام میشوم.

45.برای من سخت است که جلوی بروز احساساتم را بگیرم.

46.نمی توانم در فرآیند درمان شخصیت واقعی ام را بروز دهم.