اهداف درمان طرحواره خویشتن داری / خود انضباطی ناکافی:

هدف اصلی درمان طرحواره خویشتن داری / خود انضباطی ناکافی ، کمک به بیماران برای شناسایی ارزش رها کردن رضایت آنی برای دستیابی به اهداف آتی است. مزایای برون ریزی و تخلیه هیجان ها یا انجام کارهایی که رضایت فوری دارند.

راهبردهای مهم درمانی طرحواره خویشتن داری / خود انضباطی ناکافی:

• درمانگر در رابطه درمانی باید قاطع باشد و فوق العاده مهم است که در ارتباط با چنین بیمارانی، محدودیت هایی را در نظر بگیرد.
• آنها مدام نیازها و احساسات خود را واپس زنی می کنند و با گذشت زمان این نیازها و احساس ها جمع شده و از کنترل خارج می شوند. در نتیجه بیماران برای بیان آنها، ناگهان به ذهنیت کودک عصبانی روی می آورند.
• ابتدا درمانگر و سپس بیمار به عنوان بزرگسال سالمی که می خواهد به کودک بی انضباط کمک کند تا خویشتن دار شود، وارد صحنه می شوند.
• بیمارانی که احساسها و نیازهای خود را کمتر واپس زنی می کنند، بالطبع رفتار تکانشی کمتری نیز نشان می دهند.
• تکنیک های شناختی – رفتاری، تقریبا همیشه در اصلاح این طرح واره مفید و سودمندند. درمانگر به بیمار کمک می کند تا خویشتن داری و خودانضباطی را یاد بگیرد.
• بیماران تکالیف خانگی را در یک سری کارهای تدریجی و گام به گام انجام میدهند مانند منضبط شدن، انجام تکالیف روزمره و ملال آور، سروقت حاضر شدن، ساختارمند کردن زندگی، تحمل ناکامی و توانایی کنترل هیجان ها و تکانه ها.
• بیماران می توانند در جلسات درمان از تمرین رفتاری در تصویر ذهنی یا ایفای نقش برای انجام خویشتن داری و خودانضباطی استفاده کنند.
• وقتی بیماران الگوی رفتار نوسانی بین منفعل بودن طولانی و ناگهان خشمگین شدن نشان می دهند، اغلب دچار طرح واره اطاعت هستند.
• برخی از تکنیک های تجربی در درمان این بیماران مفیدند. بیماران می توانند صحنه هایی از زندگی گذشته یا زمان حال را تصور کنند که خویشتن داری و خودانضباطی کافی از خودشان بروز نداده اند.

 صفحه اصلی