سازنده گرایی
سازنده گرایی به چه معناست :
سازنده گرایی ، ریشه در اندیشه های علمی و فلسفی دانشمندانی همچون پیاژه، روانشناسان گشتالتی، برونر و به ویژه جان دیوئی دارد، که بر نقش فعال یادگیرنده در درک و فهم و ساختن دانش و علم تاکید کرده اند.
سانتراک برای سازنده گرایی این تعریف را عنوان نموده است: یادگیری است که بر فعال بودن یادگیرنده در ساختن دانش و فهم آن تاکید می کند.
ویژگی های نظریه یادگیری سازنده گرایی:
هیچ دانشی مطلق نیست؛ بلکه همه دانش ها ساختنی و نسبی اند. به جهت تایید این مطلب باید نوشت که در گذشته قواعد و اصول علمی زیادی وجود داشت که به با پیشرفت بشریت و علم تمام آن قوانین و اصول از درجه اعتبار ساقط گردید.
یادگیری فقط در یک متن و یا در یک زمینه معین رخ نمی دهد. انسان برای یادگیری می تواند از تمام اماکن و موقعیت ها استفاده نماید و یادگیری نباید فقط در مدرسه، آزمایشگاه و … صورت بگیرد.
مبانی روش سازنده گرایی:
-
خود فراگیر دانش را می سازند و مدرس تسهیل کننده ی این فرایند است .
-
درس ها مبتنی بر پاسخ ها و واکنش های یادگیرندگان توسعه داده می شود .
-
مدرسین از روش های توسعه ی فکر استفاده می کنند .
-
مدرس و فراگیر هردو با هم پیشرفت یادگیری را ارزشیابی می کنند .
-
پاسخ های یادگیرندگان به عنوان روش های دیگر تفکر پذیرفته می شود .
-
دیدگاه کل گرا از دانش بیشتر مورد تاکید است .
-
مبتنی بر نظریه های شناختی یادگیری است .
-
یادگیری فرایند ساخت دانش است .
-
یادگیری به عنوان یک فرایند تلقی می شود.
-
فرایند یادگیری و توسعه تفکر اهمیت دارد .
یادگیری معنادار از نظر سازنده گرایی:
خلق فعال ساختار دانش از تجارب شخصی خود. به بیان دیگر هر یک از یادگیرندگان بر اساس تجارب شخصی خود، یک تفسیر شخصی از جهان می سازد و بر این باور است که دانش یک شخص به شخص دیگر قابل انتقال نیست؛ زیرا دانش حاصل تفسیر شخصی از تجارب است که تحت تاثیر عوامل مختلف چون: سن، جنس، نژاد و قومیت می باشد.
ساختن گرایی برخلاف رفتارگرایی و شناخت گرایی دانش را مستقل از ذهن نمی داند و با وجودی که جهان خارج از ذهن را نفی نمی کند ومعتقد است هر کدام از ما قواعد و الگوهای خاص خود را تولید می کنیم. تا در آنها مهارت حل مسئله، تفکرانتقادی، تجزیه وتحلیل، آفرینش وارزشیابی را تقویت کند.
دیدگاهتان را بنویسید